සබ්බේ තසන්ති දණ්ඩස්ස යනුවෙන් දේශනා කරන ලද ධම්මපද ගාථාව නිර්මාංසය තහවුරු කිරීම සඳහා නොවේ

සබ්බේ තසන්ති දණ්ඩස්ස - සබ්බේ සං ජීවිතං පියං
අත්තානං උපමං කත්වා - න හනෙය්‍ය න ඝාතයේ

සියල්ලෝ දඬුවමට තැතිගනී - සියල්ලෝ ජීවිතයට ප්‍රියය 
තමා උපමාවට ගන්න - පහර නොගසන්න නොමරන්න 

නිර්මාංස වෘතයට බෞද්ධයා ඇද දමා සෞඛ්‍ය පිරිහීමට පත් කිරීමෙන් හා හින්දු නිඝන්ට නිර්මාංස වෘතයක් පුහුණු කිරීමෙන් බෞද්ධ ප්‍රජාව විනාශ කර දැමීමට මාන බලන NGO නඩය උපයෝගී කරගන්නේ ඉහත දැක්වෙන ධම්ම පදයේ 130 වන ගාථාවයි. ඕනෑම බුද්ධ දේශනයක් නිවැරදිව අර්තකථනය කර ගැනීමේදී එහි අවස්ථා සම්බන්දය පිරික්සිය යුතුයම. එනිසයි සෑම සුත්‍ර දේශනාවකටම අවස්ථා සම්බන්දය දක්වා තිබෙන්නේ. මෙම ගාථාව දේශනා කිරීමට හේතු වූයේ කිසිඳු සත්ව ඝාතනයක් හෝ සත්ව ආහාර දන් පිණිස පිලිගැන්වූ අවස්තාවක නොවේ. මේ භිෂුන් වහන්සේලා කණ්ඩායම් දෙකක් අතර ගැටුමක් ඇතිවූ අවස්ථාවකදීය. මෙම අවස්ථාවේදී භික්ෂුවක් තවත් භික්ෂුවකට අත උස්සා අවවාද හෝ තර්ජන නොකළ යුතුය යන විනය සික්ශාවක්ද පනවන ලදී. 

තවද මෙහිදී විශේෂයෙන් අවධානය යොමු කල යුත්තේ සත්ව ඝාතනයත් නිර්මාංසයත් එකිනෙකට සම්බන්ද නොමැති ක්‍රියා දෙකක් ලෙස බුදු රජාණන් වහන්සේගේ අර්ථ දැක්වීම. තමාගේ චේතනාවක් නොමැතිව සතෙකු ඝාතනය වීම නිසා කිසිඳු පාපයක් තමාට අත් නොවන බවයි නිර්මල බෞද්ධයා නිවැරදිව වටහා ගත යුතු. තමාගේ චේතනාවක් නොමැතිව සතුන් මරණ එකවත් මැරෙන එකවත් කිසිවෙකුටවත නවතන්න බැරි බවයි බුදු රජාණන් වහන්සේගේ ඉගැන්වීම. එය එම සතාගේ හා මරන්නාගේ කර්මානුරූපී  සිදුවීමක්. මේක පිළිගන්න අකමැති පිරිස් අපේ බෞද්ධයන් අතර ඕනෑ තරම් ඉන්නවා. ඔවුන් කර්මඵල විශ්වාස නොකරන පිරිස. ඔවුන්ගේ පිළිගැනීම දස වස්තුක මිත්‍යා දෘෂ්ඨියට වැටෙනවා. ඔවුන්ට කිසිදිනෙක නිවන් මගට අවතීර්ණවීමට හැකියාවක් නැහැ. ඔවුන් උප්පැන්නෙන් බෞද්ධයන් පමණයි. අනුන් මරණ සතුන්ට අවිහිංසාව පතුරන්න ගිහින් තමන් නිවන් මග පමා කරගන්න පිරිස. ඔවුන් ගැන අනුකම්පා කල යුතු අතර උපේක්ෂාවෙන් ඔවුන්ගේ අවභෝදයට නොව ඇදහීමට ගරුකල යුතුයි. එය ඇදහීමක් මිස දහමක් නොවෙයි. දහම කියන්න ස්වාභාව ධර්මයේ පරම සත්‍ය. ඔවුන් බුදු දහම ප්‍රඥාවෙන් වටහා ගත් පිරිසක් නොවන අතර බුද්ධියෙන් බුද්ධාගම විශ්වාස කරන අදහන පිරිසක්. මෙහෙම වී තිබෙන්නේ අද පිරිසිදු බුදු දහම හින්දුකරණය, නිඝන්ටකරණය, ජෛනකරණය වී ආගමක් බවට පත්වී ඇති නිසයි. එනිසයි අද නිර්මාංස වෘතය නාමික බෞද්ධයින්ගේ වෘතයක් වී තිබෙන්නේ. නිර්මාංස නොව ඕනෑම වෘතයක් සමාදන් වීම නිවනට බාදාවක්. නමුත් එය දෙව් ලොවට නම් මගක් විය හැකියි. 

බුදු දහම කියන්නනේ සරලව පව හා පිනට ගොනු කරන ලද විශ්වාසය හා ඇදහීම මත පදනම් වූ ආගමක් නොවෙයි. එහි විස්තර කරන්නේ ස්වාභාව දහමේ පැවැත්මයි. පවෙන් ඈත්වී පින් කිරීමෙන් දිව්‍ය ලෝකයේ ආසනයක් වෙන්කරගන්න හදන තැනට අද බෞද්ධයින් පත් වෙලා. එනිසයි මේ අනුන් මරණ කර්මානුරූපීව සිදුවන සතෙකුගේ මරණය නිසා මිත්යාදෘෂ්ටිකයින් බවට නාමික බෞද්ධයා පත්වන්නේ. මෙවැනි නිර්මාංස NGO කාරයින්ගේ ප්‍රචාර වලට හසු වී ලැබුවාවූ උතුම් මනුස්සත්වයෙදී අඩු තරමින් ඉතා පහසුවෙන් අවතීර්ණ විය හැකි සෝතාපන්න මාර්ඝයටවත් එළඹීමට උත්සාහ නොකර නිර්මාංස වෘතයක් සමාදන්වී පෝෂණයෙන් දුර්වල වී දහම් අවභෝදයට කරගැනීමට ඇති ජීවිතය කෙටි කරගන්නේ.       

තවද අද නාමික බෞද්ධයා ප්‍රාණය නිරුද්ධ වූ මස් කැබැල්ලේ සතර මහා භූත නොදැක සතෙකු දකින්නේ මිත්‍යාදෘෂ්ඨියෙන් අන්ධ වී ඇති නිසයි. 

මේ ධම්ම පද ගාථාව පිලිබඳ සම්පූර්ණ විස්තර පහතින් කියවන්න. 


Dhammapada Verse 130
Chabbaggiya Bhikkhu Vatthu

Sabbe tasanti dandassa
sabbesam jivitam piyam
attanam upamam katva
na haneyya na ghataye.

Verse 130: All are afraid of the stick, all hold their lives dear. Putting oneself in another's place, one should not beat or kill others.

The Story of a Group of Six Bhikkhus

While residing at the Jetavana monastery, the Buddha uttered Verse (130) of this book, with reference to a group of six bhikkhus.

After coming to blows the first time, the same two groups of bhikkhus quarrelled again over the same building. As the rule prohibiting beating others had already been laid down, the group of six threatened the other group with upraised hands. The group of seventeen, who were junior to the chabbaggis, cried out in fright. The Buddha hearing about this laid down the disciplinary rule forbidding the raising of hands in threat.

Then the Buddha spoke in verse as follows:

Verse 130: All are afraid of the stick, all hold their lives dear. Putting oneself in another's place, one should not beat or kill others.



හනාති - පහර දීමට (to Strike)
හනේය්ය - පහර ගසන්න 
Hanati 
(& hanti) [han or ghan to smite, Idg. *gṷhen, as in Av. jainti to kill; Gr. χείνω to strike, ϕόνος murder; Lat. de — fendo "defend" & of — fendo; Ohg. gundea=  gs. gūd "battle." The Dhtp (363 & 429) gives "hiṁsā" as meaning of han] 1. to strike, to thresh S iv.201; J iv.102. — 2. to kill D i.123; A iv.97 (asinā hanti attānaṁ); Sn 125; Dh 405; maggaṁ° to slay travellers on the road J i.274; iii.220. — 3. to destroy, to remove Sn 118; Dh 72. — Forms: Pres. 1st sg. hanāmi J ii.273; 2nd sg. hanāsi J iii.199; v.460; 3rd sg. hanti Sn 118; A iv.97; DhA ii.73 (=vināseti); Dh 72; hanāti J v.461; hanati J i.432; 1st pl. hanāma J i.200; 3rd pl. hananti Sn 669. Imper. hana J iii.185; hanassu J v.311; hanantu J iv.42; Dh 355; J i.368. Pot. hane Sn 394, 400; haneyya D i.123; Sn 705. ppr. a-hanaṁ not killing D i.116; hananto J i.274. fut. hanissati J iv.102; hañchati J iv.102; hañchema J ii.418. aor. hani Mhvs 25, 64; 3rd pl. haniṁsu Sn 295; J i.256; ger. hantvā Sn 121; Dh 294 sq.; hanitvāna J iii.185. — Pass. haññati D ii.352; S iv.175; Sn 312; J i.371; iv.102; DhA ii.28. ppr. haññamāna S iv.201. grd. hantabba D ii.173. aor. pass. haññiṁsu D i.141. fut. haññissati DA i.134. — Caus. hanāpeti to cause to slay, destroy J i.262; DA i.159; ghātāpeti Vin i.277; ghāteti to cause to slay Dh 405; Sn 629; a-ghātayaṁ, not causing to kill S i.116; Pot. ghātaye Sn 705; hātayeyya Sn 394; aor. aghātayi Sn 308; ghātayi Sn 309; pass. ghātīyati Miln 186. See also ghāteti. Cp. upahanati, vihanati; °gha, ghāta etc., paligha.